Gintama
Gintama is misschien wel een van de meest unieke anime van het hele shounen-genre, zowel in zijn benadering om een verhaal te ontwikkelen voor de cast van personages die tegelijkertijd hilarisch en zinvol zijn. Gintama bevindt zich in het grijze gebied tussen je gebruikelijke anime-serie en een meer episodische creatie die op zichzelf staat in elke individuele aflevering. Als je op zoek bent naar een anime met een consistent plot met een heel specifiek verhaal door de hele serie, dan is Gintama niets voor jou. Je moet er echter niet van uitgaan dat Gintama's dwaze karakter en ietwat episodisch gevoel betekent dat deze anime lukraak in elkaar is gegooid of dat het niet boeiend genoeg zal zijn om je diep in zijn greep te krijgen.
In minder dan 30 minuten bewijst Gintama dat met de juiste schrijfstijl, een zware dosis komedie, een buitengewoon diverse cast van personages en een gevecht om een sukiyaki-pot eigenlijk leuker kan zijn dan een onheilspellend plot over hoe kwaadaardige doeners hopen te vernietig de wereld. Als je op zoek bent naar een anime die simpelweg komedie als belangrijkste focus heeft, maar op de een of andere manier toch enkele van de beste elementen van traditionele actie-anime weet te vangen (terwijl je ook constant geweldige satirische inhoud over samurai-gerichte series weven), dan is dit unieke creatie waar je naar op zoek was.
Hunter X Hunter
Hunter X Hunter is niet alleen een van de beste shounen-anime aller tijden, maar wordt ook beschouwd als een kanshebber voor een van de beste algehele anime aller tijden. Veel shounen-anime moeten vertrouwen op een aantal voor de hand liggende tropen of helemaal te veel zinloze vullers om hun personages goed te ontwikkelen. Hunter X Hunter, aan de andere kant, heeft een dynamische cast van zowel helden als schurken die als voorbeeldige bodes dienen voor een verhaal dat net zo gelaagd is als de personages die het dragen. Gon, de hoofdpersoon van de serie, komt naar voren als de echte ster van de anime. Zo vaak zien we dat een matte hoofdpersoon wordt gered door een fantastische ondersteunende cast dat hun eigen frustrerend platte persoonlijkheid over het hoofd wordt gezien door hardcore fans van de serie. Dat is niet het geval bij Hunter X Hunter. De oorsprong van Gons verhaal klinkt vrij algemeen voor het shounen-genre - een jonge jongen gaat op avontuur om zijn vader te vinden en meer te leren over de manier van leven die zijn vader in wezen van hem heeft gestolen. Zonder iets te bederven, kom je er al snel achter dat Gons complexiteit veel verder gaat dan zijn verlangen om meer over zijn vader te leren en dat het verhaal uiteindelijk op een verfrissende en onverwachte manier begint te krommen.
Hunter X Hunter slaat zo veel verschillende tonen op een succesvolle manier dat het moeilijk is om niet verliefd te worden op ten minste een van de bogen of een van de personages of een van de verschillende genre-oproepen. Deze serie heeft iets in petto voor fans van survival, toernooien en zelfs oorlog en politiek. De verscheidenheid aan inhoud in die zin helpt Hunter X Hunter ook vrij vaak drastische verschuivingen in toon te bereiken. Het ene moment kunnen Gon en zijn eigenzinnige crew je in een luchtige, goed humeur brengen en voordat de aflevering 23 minuten voorbij is, word je volledig gegrepen door een intensere ontmoeting die je eraan herinnert hoe gehecht je bent aan deze personages.
Fullmetal Alchemist: Brotherhood
Fullmetal Alchemist: Brotherhood heeft twee ongelooflijke hoofdrolspelers aan het roer van deze anime. Edward Elric is de hoofdpersoon en hij staat centraal in een van de meest dynamische karakterontwikkelingen die de anime-wereld ooit heeft gezien. We zien de anime verschillende niveaus van Edward's persoonlijkheid verkennen vanuit diepe gevoelens van hopeloosheid die verder gaan dan het gebruikelijke pruilen van een held die niet lijkt te kunnen bereiken wat hij van plan was te doen met zijn meer verrassend luchtige momenten die leiden tot uplighting en inspirerend scènes die zelfs de meest sombere toehoorders het gevoel van hoop kunnen geven. Edward merkt vaak dat hij het vermogen van de mensheid in twijfel trekt in plaats van alleen zijn eigen capaciteiten. Hij worstelt met het concept van wat mensen wel en niet kunnen doen en gelooft niet altijd in zijn eigen vermogen om het onverwachte te bereiken, simpelweg omdat hij in de eerste plaats een mens is. Deze ideologie wordt gecompliceerd door de aanwezigheid van zijn broer Al, wiens ziel nu gehecht is aan een harnas. Deze anime doet geweldig werk door de definitie van wat het betekent om mens te zijn uit te dagen en welke beperkingen, indien aanwezig, eigenlijk met zo'n titel komen. Een ander belangrijk personage dat de serie zo speciaal maakt, is Winry. Winry is een nogal onderschatte hoofdrolspeler en ze doorbreekt de mal door een bestaan in de anime te hebben dat niet helemaal afhankelijk is van Edward. Ze is niet de jonkvrouw in nood en ze wordt niet alleen bekrachtigd door de aanwezigheid van Edward. In feite verschijnt ze vaak in deze anime om Edward te helpen in plaats van andersom.
Naast een dynamische cast van personages, heeft Fullmetal Alchemist: Brotherhood een uitzonderlijk tempo dat 64 afleveringen prachtig vult, een verhaal dat je morele kompas uitdaagt, en net genoeg verrassende plotpunten die niet al te ingewikkeld en ingewikkeld aanvoelen. Er is nog meer goed nieuws voor anime-fans die een hekel hebben aan vullerinhoud: Fullmetal Alchemist: Brotherhood komt meteen ter zake en houdt de zaken eenvoudig in termen van hoe het ervoor kiest om de plot vooruit te helpen of de nieuwe boog te introduceren. Met zoveel lof over deze anime, is het geen wonder waarom het nog steeds oppermachtig is als de # 1 gerangschikte anime op My Anime List, ondanks het feit dat Fullmetal Alchemist: Brotherhood in 2010 eindigde.
Mijn Hero Academia
Er is niets meer "daar geweest, dat gedaan" dan de plot van een school vol met superkrachtige studenten, maar als er één anime is die dit concept accepteert en het goed doet, dan is het My Hero Academia. Op het eerste gezicht is het je gebruikelijke verhaal van nul tot held. Izuku is een van de weinige mensen in dit universum die geen speciale vaardigheid heeft die een 'eigenaardigheid' wordt genoemd, maar zoals het lot het wil, geven zijn onbaatzuchtige manieren hem uiteindelijk wat hij altijd wilde. Hij is een nieuwe held met een hart van goud en de vastberadenheid van je typische shounen-hoofdrolspeler. Hoe simpel het ook mag lijken, het is een hele anime gevormd rond een superheld-fanboy die eindelijk de kans krijgt om het soort schoenen te vullen dat hij altijd bewonderde. Te midden van alle dwaasheden die deze anime vullen, zijn er epische gevechten, hartverwarmende momenten en nog ruimte voor wat tranentrekken. My Hero Academia gebruikt eigenlijk humor om de persoonlijkheid van elk personage op te bouwen en kijkers te dwingen een sterkere band met elk van deze kleurrijke persoonlijkheden te creëren. Over het algemeen verpakt My Hero Academia veel actie, komedie, spanning en drama in één anime-serie zonder ooit het gevoel te hebben dat het helemaal te veel doet en zonder ooit in het "master of none" -scenario te vallen.
Een stuk
One Piece is een bijzonder vertederende shounen-anime en dat komt grotendeels door de hoofdcast van personages. Veel shounen-anime hebben hoofdrolspelers die vaak momenten hebben waarop hun arrogantie zo frustrerend is dat het kijkers afleidt van de algehele narratieve ontwikkeling die tegelijkertijd plaatsvindt. One Piece, aan de andere kant, heeft een vertederende hoofdrolspeler die gemakkelijk te herkennen is. Luffy is ongelooflijk naïef en vaag, maar hij is nog steeds een lieve idioot in het midden van een hele anime die weigert zichzelf te serieus te nemen. Zelfs op enkele van de meest serieuze momenten van One Piece zul je merken dat je grinnikt om een grap of gewoon wordt gekieteld door de komische aard van de anime. Maar de balans tussen komedie en conflict is perfect met One Piece. Hoewel er tijdens de serie genoeg gelachen kan worden, trekt One Piece altijd aan je hart. De ondersteunende cast rond Luffy is net zo vertederend als hij, waardoor je behoorlijk emotioneel wordt geïnvesteerd in de anime als geheel. Met de wereld van anime die veel copy cats en overmatig gebruikte tropen en verhalen biedt, is One Piece een indrukwekkende serie die echt een eigen toon en gevoel weet te krijgen.
Sprookje
Fairy Tail is geen erg innovatieve anime, maar er zijn veel manieren om de shounen-formule beter uit te voeren dan veel van zijn tegenhangers. Fairy Tail doet geweldig werk door de hele serie te combineren met zowel slapstick-komedie als meer geestige humor, terwijl het nooit zo dom wordt dat het je wegtrekt van de ernst van het algehele verhaal. Het is niet de bedoeling dat het een overdreven belachelijke anime is, en Fairy Tail vindt een manier om een fijne lijn te lopen waardoor de lach binnen blijft rollen zonder het vermogen te verliezen om op een meer plechtige manier met je emoties te spelen. Een van de grootste successen van Fairy Tail is echter het tempo. Om eerlijk te zijn, dit is een nogal polariserend aspect van de anime, omdat er genoeg kijkers zijn die de snelle gang hier haten. Zelfs als je persoonlijk niet de voorkeur geeft aan een sneller tempo, is de manier waarop Fairy Tail zijn korte bogen, snelle vechtscènes en snelle nieuwe personage-introducties levert, iets dat de moeite van het applaus waard is. Er is een verrassende hoeveelheid diepgaande inhoud in elke boog en personages zijn eigenlijk mooi ontwikkeld in de hele anime, ondanks hoeveel persoonlijkheden er zijn om mee om te gaan.
One Punch Man
Geloof het of niet, een van de beste shounen-anime aller tijden is letterlijk een lange parodie op shounen-anime. Bij het shounen anime-genre gaat het meestal om een overweldigende held die, ondanks alle verwachtingen, altijd als overwinnaar uit de strijd kan komen tegen de sterkste vijanden. Zelfs als alle logica zegt dat onze held verslagen moet worden, is dat nooit het geval. Waarom? Gewoon omdat ze onze held zijn en onze held de oorlog niet kan verliezen. Ze kunnen de strijd verliezen, maar nooit de oorlog. Nou, One Punch Man besloot alle rook en spiegels weg te halen en een hilarisch krachtige hoofdrolspeler te creëren die niet kan worden verslagen. Hij kan niet alleen niet worden verslagen, maar hij heeft ook een behoorlijk solide staat van dienst om vijanden met letterlijk één klap te verslaan. One Punch Man is gemakkelijk een van de beste satirische anime ooit gemaakt.
De oververzadigde wereld van anime maakt plaats voor vele mantra's met 'grote macht, grote verantwoordelijkheid', maar One Punch Man gooit deze ideeën in een greppel terwijl Saitama tussenbeide komt om de held te worden met alle macht, de helft van de verantwoordelijkheid en geen van de algemene zorg voor de veiligheid van anderen. Dit is allemaal gewoon iets dat Saitama voor de lol doet. Er is geen ingewikkelde karakterontwikkeling of zelfs maar een tot nadenken stemmende plot. Het is gewoon een hilarische anime die op een luchtige manier de draak steekt met anime, terwijl het ook kijkers introduceert bij een protagonist die zo grappig en sympathiek is dat hij tegenwoordig een van de meest populaire leden op internet is geworden.
Yu Yu Hakusho
Het is alleen maar eerlijk dat deze toevoeging aan de lijst begint met een voorbehoud - na de Dark Tournament-boog begint Yu Yu Hakusho terug te draaien op veel van de elementen die deze anime in de eerste plaats tot een iconische serie hebben gemaakt. Maar met dat gezegd zijnde, slaagt Yu Yu Hakusho er nog steeds in om een van de grootste anime aller tijden te zijn en gemakkelijk een van de meest indrukwekkende shounen anime van zijn tijd. Yuske volgt de sjabloon van onze gebruikelijke shounen-hoofdrolspeler. Hij is een jonge jongen die onverwacht een groot volwassen wordend verhaal begint, waarin hij zijn ware kracht zal ontsluiten en als gevolg daarvan talloze epische veldslagen zal aangaan. Maar in een bovennatuurlijke wereld vol demonen en magie heeft Yu Yu Hakusho een verrassend humane aantrekkingskracht. Natuurlijk worden veel van deze emotionele oproepen gedaan via Yuske en Kuwabara, de twee belangrijkste mensen in de cast, maar deze elementen zijn ook aanwezig in demonen zoals Hiei en Kurama. Zelfs wanneer hij te maken heeft met twee wezens uit een andere wereld, onderstreept Yu Yu Hakusho hun menselijkheid en stelt ze hen in staat om gemakkelijke karakters te zijn om mee om te gaan. Van gecompliceerde relaties met familie tot een onsterfelijk verlangen om geliefd te voelen, deze twee demonen zijn gemakkelijk te bekijken voor kijkers.
Naast een sterke emotionele aantrekkingskracht, levert Yu Yu Hakusho ook inhoud van hoge kwaliteit in termen van actie. Deze anime heeft een aantal van de meest creatieve gevechten en vindt een manier om de kracht van de hoofdrolspeler daadwerkelijk in evenwicht te brengen. Zelfs als kijkers begrijpen dat Yuske uiteindelijk uiteindelijk succesvol moet zijn, maakt Yu Yu Hakusho duidelijk dat deze hoofdheld niet een macht is die niet in staat is een nederlaag te zien. Hierdoor kan elke nieuwe ontmoeting intens aanvoelen en krijgen veel van de ondersteunende personages van de show de kans om meer betrokken te raken tijdens cruciale plotpunten.
Sword Art Online
Hoewel er meestal een soort vrouwelijke interesse is in shounen anime, is het niet vaak dat romantiek eigenlijk een belangrijk drijfveer is voor het verhaal als geheel. Het is zelfs nog ongebruikelijker dat de hoofdvrouw evenveel een kracht is om rekening mee te houden als de mannelijke hoofdrolspeler. Kazuto vertrouwt op Asuna op meerdere sleutelmomenten, net zoals Asuna gedwongen wordt op hem te vertrouwen. In feite verrast Asuna Kazuto vaak met haar enorme vaardigheid in het spel. Dit is een element van Sword Art Online dat je niet anders kunt dan waarderen, maar het staat ook als een kers op de taart vergeleken met de vele andere manieren waarop Sword Art Online erin slaagt om hoogwaardige inhoud te leveren.
Kazuto is een protagonist wiens ontwikkeling in zekere zin wordt omgekeerd van wat we gewoonlijk zien van een shounen-protagonist. In plaats van een jonge held te zijn met veel potentieel, maar een arrogantie die zijn macht in de weg staat, is Kazuto een jonge held die zijn macht onder controle heeft, maar een betere motivatie voor alles moet vinden. Hij gaat van een toegewijde solo-speler in een MMO-game naar een jonge man die uiteindelijk een heel gezin moet beschermen. Dit compliceert Kazuto's persoonlijkheid door hem te dwingen twee keer na te denken over zichzelf in gevaar te brengen en daadwerkelijk nieuwe beperkingen aan zijn eigen krachten toe te voegen door nieuwe mogelijkheden voor zijn capaciteiten als geheel te ontsluiten, eens gekoppeld aan de mensen van wie hij houdt. Talloze plotwendingen helpen het verhaal fris te houden en een constante cyclus van nieuwe spelers die Kazuto's leven binnenkomen en verlaten, herinnert aan de ernst van de situatie waarin al deze spelers zich feitelijk bevinden.
Naruto
Naruto is een anime die behoorlijk polariseert. De overgrote meerderheid van anime-fans is er dol op of haat het, met een paar die ergens in het midden vallen, maar het zijn precies dezelfde dingen die deze anime zo polariserend maken dat het ook zo'n beproefde shounen-serie maakt. Naruto is een jonge held in wording die gelooft dat zijn vaardigheden veel groter zijn dan ze in werkelijkheid zijn, en voor veel kijkers kan zijn arrogantie een grote negatieve invloed hebben op de serie als geheel. Maar het is wanneer je Naruto meer begint te begrijpen en een gevoel van empathie ontwikkelt voor deze onrustige aanstaande held, dat de magie van de serie echt begint te schijnen door de kieren van zijn vaak onaangename persoonlijkheid. Naruto durft simpelweg karakterontwikkeling naar nieuwe hoogten te brengen. Personages in deze anime maken vaak een reis vanuit de diepten van depressie en trauma en komen door hun persoonlijke onrust heen als een nieuw persoon - voor beter of slechter.
Naruto's reis is een bijzonder overdreven reis die zich helemaal door Naruto Shippuden uitstrekt. We zien hem groeien van een arrogant jong kind dat veel krachtiger wil zijn dan hij in werkelijkheid is en uiteindelijk een ruw leider wordt die het beste wil voor diegenen waar hij echt om geeft. Hoewel hij vaak plotselinge, onbezonnen beslissingen neemt, zijn dit soort fouten geloofwaardiger gezien het feit dat Naruto een personage is dat een onuitblusbare dorst naar liefde en gezelschap heeft en hoe hij vecht om de mensen te beschermen die hij nu identificeert als familie. Natuurlijk zijn er veel overmatig gebruikte tropen, maar de karakterontwikkeling die in de anime te zien is, prachtig vormgegeven vechtscènes, verhalende plotwendingen en fillers die eigenlijk nog steeds vermakelijk zijn, komen allemaal samen om dat te compenseren. Al met al is Naruto een complexe, gelaagde serie die op meerdere fronten presteert.
