Awakening vs. Fates vs. Shadows of Valentia
De Fire Emblem-serie is enorm gegroeid sinds de release van Fire Emblem Awakening in 2013. Alom beschouwd als een modernisering van de serie, waren Awakening en Fates geweldige toegangspunten voor nieuwkomers zoals ik, en hielpen ze om ze te vergemakkelijken met elementen zoals het maken van personages, en nog belangrijker, het verschepen van personages en het maken van baby's daarna. Natuurlijk was het kenmerkende tactische RPG-gevecht en permadeath-systeem van de serie nog steeds aanwezig, en het heeft zeker niets van zijn straffende moeilijkheid verloren.
Na Awakening bracht Nintendo Fire Emblem Fates: Birthright en Conquest uit, twee games die hetzelfde verhaal vertelden van twee tegengestelde kanten. Een derde hoofdstuk, Openbaring, werd kort daarna uitgebracht om beide perspectieven te verbinden en een goede afsluiting van het algehele verhaal te bieden. Fates leek veel op Awakening in die zin dat spelers hun eigen personages konden maken en hun favoriete ondersteuningen konden combineren, maar met de extra draai om te moeten beslissen waar je loyaliteit lag: met Hoshido of met Nohr.
En meest recentelijk zagen we de release van Fire Emblem Echoes: Shadows of Valentia. Dit is een heel ander beest, omdat het een remake is van de RPG Fire Emblem Gaiden uit 1992. Het bevat geen van die nieuwkomervriendelijke toevoegingen zoals personageparen en kasteelbouw, en zelfs het vechtsysteem maakt een einde aan de wapendriehoek die we zo gewend zijn. Shadows of Valentia legt echter een veel grotere nadruk op het verhaal en de plot, en de sleutelfiguren voelen zich daardoor levendiger in dit spel.
Wat is op dit moment het beste Fire Emblem-spel op de 3DS? We gaan proberen die vraag te beantwoorden door de games in drie grote categorieën te onderzoeken: verhaal, gevechten en extra functies die spelers buiten de campagne kunnen spelen.
Verhaal en personages
Het verhaal van Awakening begint wanneer Chrom en Lissa het spelerpersonage Robin ontdekken, bewusteloos liggend in een veld. Zonder zich te herinneren wie ze zijn, sluit Robin zich uiteindelijk aan bij Chrom en de Halidom van Ylisse om zich te verzetten tegen het koninkrijk Plegia, dat de kwaadaardige Fell Dragon aanbidt. Onderweg zijn er wendingen in het verhaal over de oorsprong van Robin en de rol die ze moeten spelen in de komende evenementen.
Het verhaal van Awakening is sterk vanwege hoe gedenkwaardig de kern van personages is. Chrom is de moedige en soms malle leider waar je altijd op kunt rekenen, en Frederick is de serieuze en stoere ridder waar je zo nu en dan mee kunt porren. De rol van Robin in het verhaal is ook veel meer betrokken dan je in eerste instantie zou denken en, afhankelijk van wie je in het spel liefhebt, maakt het deel uit van enkele serieus dramatische scènes die je diep zullen raken. De Plegia-antagonisten zijn eigenlijk ook angstaanjagend, en ze doen geweldig werk om zichzelf te presenteren als kwaadaardige wezens die er alles aan doen om Ylisse te vernietigen. Al dit conflict mondt uiteindelijk uit in een waanzinnig epische confrontatie tussen de krachten van goed en kwaad, die alleen maar gedenkwaardiger wordt vanwege de banden die je hebt opgebouwd met je kameraden.
Maar ook dat einde.
Fire Emblem Fates is een merkwaardige set games. Afhankelijk van welke versie van het spel je hebt gekocht, begin je je verhaal met Hoshido of Nohr, en je vijanden zullen je broers en zussen zijn van welke familie je ook kiest om je rug toe te keren. Aan het einde van Birthright and Conquest krijg je hints dat er misschien duistere krachten aan het werk zijn en dat je verhaal nog niet helemaal voorbij is. Je krijgt een afsluiting van je verhaal in Revelation, waar het personage van de speler en Azura beide families afwijzen en zelfstandig toeslaan.
De algehele plot van Fates is boeiend en de uitbetaling in Revelation is zeker de moeite waard om te spelen via de twee afzonderlijke campagnes die eraan voorafgingen. Fates voelt echter vaak te veel als een spel dat worstelt om in de voetsporen van Awakening te treden. Veel personages in Fates voelen aan als reskins van degenen die we al in Awakening hebben gezien, en er is niet echt een 'kerncast' om aan te hechten. Het gevoel van kameraadschap in Fates is op zijn best dun, waardoor de plot van het spel soms zijn gewicht en beknoptheid verliest. De verhalen van beide games zijn vergelijkbaar in kwaliteit, maar over het algemeen voelt Fates als het veilige vervolg dat niet precies wist hoe hij het epische verhaal van Awakening moest overtreffen.
Met Shadows of Valentia maakt de afwezigheid van een avatar en personageparen van een speler het veel gemakkelijker om je te concentreren op het verhaal en de plot. Als remake van Fire Emblem Gaiden heeft Shadows of Valentia een RPG-gevoel uit de jaren 90. Je hebt de jonge mannelijke hoofdrolspeler, allemaal met grote ogen en gretig wanneer hij eindelijk voor de eerste keer zijn dorp verlaat, je hebt de canon liefdesbelang in een zeer typische RPG-priesteresrol en je hebt een clan van lieve en archetypische sidekicks die je tijdens de reis blijven volgen. Het is allemaal heel leerboek.
Shadows of Valentia vertelt echter ook een veel donkerder en grimmiger verhaal dan Awakening and Fates. Er is een oorlog tussen koninkrijken in alle drie de spellen, maar Shadows of Valentia is de enige inzending die de verschrikkingen van oorlog en de ontberingen die het de mensen brengt verdubbelt. Het is een dramatisch verhaal over liefde, vriendschap en dood. Het kan soms clichématig aanvoelen, maar uiteindelijk werkt het.
Winnaar: Fire Emblem Awakening. Hoe graag ik ook de toon van Shadows of Valentia aanbid, het is niet genoeg om de sterke cast van personages van Awakening en het intense tempo van het verhaal te verslaan. Awakening heeft het allemaal: een aangrijpend verhaal, gedenkwaardige personages waaraan je kunt hechten en genoeg plotwendingen om je 's avonds laat wakker te houden, wanhopig pratend op je 3DS-scherm en willen weten wat er daarna gebeurt. Heck, alleen al door over Awakening te schrijven, wil ik alles nu laten vallen en het voor de vierde keer opnieuw gaan spelen.
Gevecht
Zowel Awakening als Fates hebben een tactische gameplay die draait om één kernmechaniek: de wapendriehoek. Het is een systeem van een steen-papier-schaar met lansen, zwaarden en bijlen. Je hebt ook magische gebruikers (die altijd OP zullen zijn), vliegende eenheden en boogschutters. Het is een relatief simplistisch systeem dat logischer is naarmate je meer uren aan het spel besteedt. Je eenheden kunnen ook een niveau omhoog gaan en een klassepromotie krijgen na het behalen van niveau 20.
Shadows of Valentia is veel ouderwetser en het vechtsysteem draait helemaal om statistieken. De hoeveelheid schade die je aanricht wordt bepaald door de aanvalsstatistieken van je eenheid en de verdedigingsstatistieken van de vijand. Neem het verschil tussen die waarden en je hebt je netto schade. Boogschutters werken hier ook een beetje anders. In plaats van aan te vallen vanuit één diagonale ruimte zoals in Awakening and Fates, kunnen boogschutters nu hun doelen van een veel grotere afstand raken. Hetzelfde geldt ook voor magie-gebruikers. Shadows of Valentia biedt ook klassepromotie, behalve dat Villagers nu kunnen promoveren naar elke basisklasse zodra ze level drie hebben bereikt.
De game heeft ook een nogal harde vermoeidheidsfunctie die de statistieken van je personages straft als je ze de strijd in duwt nadat ze uitgeput zijn. Het is een meedogenloze monteur, maar het houdt je zeker scherp. Het beste van Shadows of Valentia's gevechtssysteem is de introductie van Mila's Turnwheel, waarmee je een paar beurten kunt resetten als je een slechte zet maakt. Het is een beetje een kruk, maar het is een mooi compromis voor spelers die de sensatie van permadeath in de klassieke modus willen ervaren, maar niet kunnen voorkomen dat ze elke keer dat ze een eenheid verliezen een save opnieuw laden.
Een groot verschil tussen de twee spelstijlen is dat Awakening en Fates je in staat stellen je eenheden te koppelen voor verbeterde statistieken. Door eenheden te koppelen, kunnen ze elkaar ondersteunen in gevechten en meer schade aanrichten. Met Shadows of Valentia kun je ze niet echt koppelen, maar je kunt nog steeds eenheden dicht bij elkaar plaatsen voor stat-bonussen (als ze een ondersteuningsrelatie hebben), en ze zullen onafhankelijk blijven handelen.
Winnaar: Shadows of Valentia's gevechtssysteem is misschien een stuk eenvoudiger, maar het is ook veel logischer dan de wapendriehoek. Door alles strikt gebonden te houden aan de statistieken van een eenheid, kunt u gemakkelijker een idee krijgen van hoe krachtig het is en waar u ze op het veld moet plaatsen.
Extra functies
Buiten ondersteuningsgesprekken heeft Fire Emblem Awakening niet veel extra functies. Je kunt communiceren met verschillende personages in de kazerne, maar er is niet veel anders te doen. Het lot breidt de kazerne echter op een geweldige manier uit.
In plaats van de kazerne heb je nu een functie genaamd My Castle, wat in wezen een thuisbasis is die je kunt versieren en aanpassen zoals je wilt. Met StreetPass en online functies kun je ook de kastelen van andere spelers bezoeken, met ze strijden en bronnen uitwisselen. Ondersteunende gesprekken worden nog steeds gevoerd via een menusysteem, maar het kasteel zelf kan ook worden verbeterd met verschillende gebouwen en structuren om je te helpen de relaties en andere aspecten van je leger te verbeteren. Het belangrijkste is dat je personage zijn eigen privéverblijf krijgt, dat je kunt delen met je S-rank-partner zodra je er een hebt.
Shadows of Valentia heeft ook ondersteunende gesprekken, maar dat gebeurt allemaal op het slagveld zelf. De game heeft niet bepaald een thuisbasis om over te praten, en karakterverbindingsfuncties worden tot een minimum beperkt. Shadows of Valentia bevat echter ook 3D-kerkers die kunnen worden verkend, evenals dorpen met stadsmensen waarmee je kunt praten. Dit alles helpt om de gamewereld nog meer uit te werken, en de dorpen die je tegenkomt dienen als een onderbreking van de slopende gevechten van de game.
Winnaar: Fire Emblem Fates neemt deze. De game is gebouwd rond zijn sociale functies, en het feit dat je deelneemt aan online gevechten met andere vooraf ingestelde teams en andere gepersonaliseerde dorpen bezoekt, maakt deze game de meest vermakelijke buiten zijn kerninhoud.
Dus wie wint?
Zoals altijd komt het neer op de persoonlijke voorkeur van de speler bij het beslissen welke 3DS Fire Emblem-game voor jou is. Als je een feelgood-tactische RPG wilt met een serieus sterke cast van personages waaraan je je kunt hechten, is er geen twijfel mogelijk. Fire Emblem Awakening is degene die je wilt. Zo leuk als Fates is als het gaat om zijn sociale kenmerken, zijn de beats van het verhaal grotendeels vergelijkbaar met die van Awakening, behalve met veel zwakkere personages en minder boeiende achtergrondverhalen. Het spelerspersonage in Fates is ook een stuk minder interessant dan Robin.
Als je echter een tactische RPG-ervaring wilt met een donkerder en serieuzer verhaal samen met, naar mijn mening, een beter gevechtssysteem, is Shadows of Valentia een uitstekende keuze. Ondersteuningsgesprekken en koppelingen worden hier tot een minimum beperkt en u kunt uw eenheden niet zomaar dwingen te trouwen met wie u maar wilt, maar dat is geen nadeel. Het personage in Shadows of Valentia is vrij klein in vergelijking met Awakening en Fates, en de ondersteuningsgesprekken die beschikbaar zijn in de game geven je meer inzicht in de 'canon'-koppelingen van de game, wat op zijn beurt ook betekent dat je beter schrijft in het algemeen sinds de speler kan niet zomaar verzenden wie ze maar willen.
Maar dat is slechts mijn mening. Wat is je favoriete Fire Emblem-game op de 3DS? Laat het ons weten in de reacties hieronder.
