De beste Hitman-spellen, alle 7 gerangschikt van slechtste tot beste

De beste Hitman-spellen, alle 7 gerangschikt van slechtste tot eerste

Met de release van Hitman 2 op ons lijkt het gewoon goed om na te denken over alles wat ervoor is gekomen en te zien hoe het zich verhoudt tot zijn voorgangers.

Als je van deze lijst geniet, bekijk dan onze andere soortgelijke inhoud, zoals de beste soul calibur VI-personages gerangschikt en onze lijst met 35 belangrijke PS4-titels gerangschikt.

7. Hitman: codenaam 47 (2000)

Het is misschien een beetje een uitweg om te zeggen dat de eerste in de serie de zwakste is, maar in dit geval is het waar. Bij de eerste release kreeg het over het algemeen veel bijval, maar kreeg het problemen met blootstelling omdat het alleen op pc was uitgebracht. De belangrijkste onderdelen van de gameplay van de serie waren er allemaal; het vermommingssysteem en de viscerale stealth-moorden zijn hier allemaal begonnen.

Vanwege zijn leeftijd is het niet de beste game die je vandaag kunt spelen, en zelfs na de release bekritiseerden velen de game omdat hij moeilijk te hanteren en behoorlijk onvriendelijk was om te spelen. Afgezien daarvan is de plot dubbelzinnig en overal. Al deze elementen culmineerden in een game met een intrigerend uitgangspunt, maar technische en ontwikkelingsbeperkingen bleken destijds te schadelijk voor de game, waardoor het de zwakste was in een reeks geweldige games.

6. Hitman: Contracts (2004)

Contracten, het derde item in de serie, vormden een stap in de goede richting voor de serie als geheel, maar de positieve stappen die werden gezet om de gameplay-elementen van de serie te bevorderen, werden overschaduwd door het matte verhaal eromheen. Het lijkt min of meer op een recap-game; de focus op het verhaal is gebaseerd op het hervertellen van aspecten van de eerste twee games die niet al te veel spelers hadden.

Contracten verraden hun publiek gedeeltelijk, en gaven er de voorkeur aan om te proberen een breder publiek te bereiken voordat de volgende grote aflevering werd uitgebracht. Het is een risico dat hun vruchten heeft afgeworpen, maar niet heeft geresulteerd in een spel dat goed genoeg was voor mensen die zich aan de serie hadden gewijd.

5. Hitman: Absolution (2012)

Absolution offerde, net als Contracts, zijn brood en boter-publiek op om het meer algemene publiek te bereiken. In plaats van het verhaal op te offeren, was de gameplay dit keer het aspect dat de vloer van de snijzaal trof. De gameplay leek op die van een meer lineaire stealth-action shooter. Er was nog steeds variatie in naderende situaties en moorden, maar Absolution had meer gemeen met een Splinter Cell-game dan alle voorgaande Hitman-games.

Dat betekent echter niet dat het allemaal verschrikkelijk was; het verhaal was intrigerend en zorgde voor een aantal zeer gedenkwaardige momenten, terwijl het meer lineaire karakter van de gameplay een fantastisch levelontwerp en een interessante verandering in esthetiek mogelijk maakte. Het was eigenlijk best een geweldige game, maar het was niet waar fans van de serie naar op zoek waren in een Hitman-game.

4. Hitman 2: Silent Assassin (2002)

De tweede inzending, Silent Assassin, heeft de serie echt in beweging gebracht, zowel in populariteit als op het gebied van gameplay die de speler ter beschikking staat. Het was de eerste in de serie met een brede console-release, die tegelijkertijd op PS2, originele Xbox en pc werd uitgebracht; de GameCube-versie zou minder dan een jaar later uitkomen. IO Interactive heeft de problemen in de eerste game aangepakt door het besturingsschema een beetje gemakkelijker te begrijpen te maken en de speler meer opties te bieden om elke kill te benaderen.

De verscheidenheid aan beschikbare benaderingen maakte ook plaats voor het classificatiesysteem van de serie, dat werd geïntroduceerd in Silent Assassin. De as van het classificatiesysteem varieerde van "Silent Assassin", wat betekende dat de speler erin slaagde onopgemerkt door het gebied te bewegen en alleen het doelwit van de missie doodde, tot "Mass Murderer", een ranglijst die zeker voor zichzelf spreekt. Silent Assassin is de gouden standaard voor alle toekomstige releases in de Hitman-serie, en daarom staat het zo hoog op deze lijst, ondanks dat het behoorlijk gedateerd is.

3. Hitman (2016)

De game, simpelweg Hitman genaamd, bleek de terugkeer te zijn die de serie nodig had na de misstap die Absolution was geweest. Na het luisteren naar feedback van fans over de vorige aflevering, besloot IO om hun volgende poging in de vorm van een episodische serie te verplaatsen. Door in deze richting te bewegen, kregen ze de mogelijkheid om feedback van fans over de structuur van elke missie op te nemen, misstappen in het ontwerp te corrigeren terwijl ze zich voordeden en voort te bouwen op de betere ontwerpelementen. Deze flexibiliteit in ontwerp en structuur maakte plaats voor wat een van de beste Hitman-games in de serie bleek te zijn.

Hoewel het episodische karakter van het spel gunstig was in bepaalde ontwerpaspecten, bleek het uiteindelijk nadelig voor de algehele speelbaarheid van het spel. Het was vervelend om te wachten op nieuwe missies en het was soms moeilijk om het releaseschema bij te houden, waardoor de plot moeilijk te volgen was. Uiteindelijk zoog het releaseschema de lucht in van een game die gevierd had moeten worden vanwege zijn innovatie en fantastisch ontwerp.

2. Hitman 2 (2018)

Hitman 2 is een fijn afgestemde game die de belofte van Hitman, de vorige episodische inzending in de serie, waarmaakt. Het biedt hetzelfde niveau van toegankelijkheid in gameplay-ontwerp, zonder het episodische releaseschema om het tegen te houden. De game komt met volle kracht vooruit en verliest zelden vaart in de gameplay, waarbij elk niveau een wonder is om de grenzen van te verkennen en te testen.

De ontwerpfilosofie van de vorige game is er allemaal, waardoor het een van de meest ideale inzendingen in de serie is. Het heeft zijn plaats verdiend als een van de beste aanbiedingen van de serie tot nu toe, en bracht een formule naar voren die was samengesteld met de medewerking van fans, op de vorige titel. Ondanks de beheersing van die formule, voelt het spel een beetje te veel aan wat de vorige Hitman-titel had moeten zijn, in plaats van een volledig vervolg, dat hem ervan weerhoudt om deze lijst af te maken.

1. Hitman: Blood Money (2006)

Bloedgeld is voor contracten, wat Hitman 2 (2018) is voor Hitman (2016). Blood Money beheerste de gameplay- en plotelementen van de vorige titel, net zoals Hitman 2, maar het slaagt er ook in deze elementen uit te breiden en nog meer te doen te bieden. Kills zijn creatief en niveaus zorgen voor veel verkenning en variatie. Het levelontwerp van deze game is onberispelijk en houdt nog steeds stand met de beste games die we vandaag krijgen.

Dat alles gaat zonder zelfs maar te vermelden dat het enkele van de meest memorabele moorden en verhaalbeats in de serie heeft. Blood Money heeft het meest complete verhaal van elk Hitman-spel. Het heeft een reeks interessante doelen om te doden, en elk van hen vormt een interessante uitdaging die uniek is voor het verhaal achter het doelwit en de locatie van het contract. De moorden komen uiteindelijk allemaal samen om een ​​samenhangend verhaal te vertellen, met als hoogtepunt een van de meest memorabele eindes in een game tot nu toe. Daarvoor blijft het tot nu toe de beste inzending in de Hitman-franchise.

7. Hitman: codenaam 47 (2000)

Het is misschien een beetje een uitweg om te zeggen dat de eerste, meest gedateerde in de serie de zwakste is, maar in dit geval is het waar.

Hitman toonde bij de lancering zeker een aantal inventieve ontwerpmechanica; de belangrijkste componenten van de gameplay van de serie waren er allemaal, maar het was vaak een hele klus om te spelen, zelfs ontoegankelijk voor ouderwetse, "hardcore" pc-standaarden.

Het zorgde voor een "bijna daar" soort ervaring, een intrigerende premisse maar een die een product van zijn tijd was en zeker niet standhoudt vandaag.

6. Hitman: Contracts (2004)

Contracts, het derde item in de serie, vormde een stap in de goede richting voor de serie als geheel, waardoor verschillende gameplay-mechanismen werden verbeterd, waardoor het een genot was om te spelen.

Contracten werd echter overschaduwd door een flauw verhaal dat min of meer een samenvatting was van de eerste games. Het was een aanpak die hielp bij het aantrekken van een nieuw publiek voor de serie, maar niet een die per se werd gewaardeerd door al lang bestaande fans.

5. Hitman: Absolution (2012)

Absolution vertegenwoordigde, net als Contracts, een grote verschuiving in ontwerp ten opzichte van eerdere games.

In plaats van het verhaal op te offeren, was het echter de gameplay die werd veranderd, met een ervaring die meer aanvoelde als een lineaire stealth-actieschieter dan de sandbox-moordmissies van eerdere games. Er was nog steeds variatie in naderende situaties en moorden, maar Absolution had meer gemeen met een Splinter Cell-game dan alle voorgaande Hitman-games.

Dat betekent echter niet dat het allemaal verschrikkelijk was; het verhaal was intrigerend en zorgde voor een aantal zeer gedenkwaardige momenten, terwijl het meer lineaire karakter van de gameplay een creatieve maar begeleide lay-out mogelijk maakte, en een interessante verandering in esthetiek.

Het was een behoorlijk spel, maar het was gewoon niet waar veel fans van de serie naar op zoek waren in een Hitman-ervaring.

4. Hitman 2: Silent Assassin (2002)

De tweede inzending, Silent Assassin, heeft de serie echt in beweging gebracht. Dit is de titel die de basis legde van het game-ontwerp waar Hitman zijn reputatie mee verdiende, het sandbox-ontwerp dat spelers eindeloze manieren bood om doelen neer te halen op basis van hun speelstijl.

Het was ook de eerste in de serie met een brede console-release, die tegelijkertijd op PS2, originele Xbox en pc werd uitgebracht; de GameCube-versie zou minder dan een jaar later uitkomen.

IO Interactive heeft de problemen in de eerste game aangepakt, waardoor het besturingsschema een beetje gemakkelijker te begrijpen was en de speler meer opties kreeg om elke kill te benaderen.

Dit maakte plaats voor het iconische classificatiesysteem van de serie, een monteur die spelers scoorde van "Silent Assassin" tot "Mass Murderer", wat de herspeelbaarheid verder vergrootte en spelers in het algemeen een benchmark gaf om zichzelf te testen.

Silent Assassin heeft de gouden standaard gezet voor alle toekomstige releases in de Hitman-serie, en daarom staat het ondanks zijn leeftijd zo hoog op deze lijst.

3. Hitman (2016)

Simpelweg getiteld Hitman, de titel van 2016 markeerde een grote opkomst voor een serie die zijn hardcore fanbase enigszins ontevreden had met Absolution. Het gooide lineaire sequenties weg voor uitgestrekte zandbakken en voelde over het algemeen meer aan bij populaire Hitman-games.

Een nieuwe introductie die aanvankelijk niet populair was maar uiteindelijk een winnaar bleek, was de episodische releasestructuur. Hoewel IO aanvankelijk vijandig was, kon hij feedback van fans gebruiken om toekomstige inhoud te verbeteren en de mechanica en het levelontwerp aan te passen aan de voorkeur van de speler. Deze flexibiliteit in ontwerp en structuur maakte plaats voor wat een van de beste Hitman-games in de serie bleek te zijn.

Dat gezegd hebbende, wachten op nieuwe missies was een beetje saai en enigszins verwend tempo. Hoezeer we ook waardeerden hoe IO met de episodische releasestructuur omging, het zou waarschijnlijk beter zijn om de hele game in één pakket te hebben, en daarom piekt het niet hoger in deze ranglijst.

2. Hitman 2 (2018)

Hitman 2 is een fijn afgestemde game, die de titel van 2016 op vrijwel elke manier verbetert. Het biedt hetzelfde niveau van toegankelijkheid in gameplay-ontwerp zonder het episodische releaseschema om het tegen te houden.

Hitman 2 komt met volle kracht vooruit en verliest zelden vaart in de gameplay, waarbij elk niveau een wonder is om de grenzen van te verkennen en te testen.

De ontwerpfilosofie van de vorige game is gestroomlijnd in één fantastisch pakket, waardoor het een plaats is behorend tot de beste van de serie tot nu toe.

Het is enorm indrukwekkend, maar als we kieskeurig waren (en dat zijn we), is dat ook wat Hitman 2 tegenhoudt. Het is een game die aanvoelt als het hoogtepunt van alles ervoor in plaats van iets gewaagd en inventiefs, waar we eerder op hoopten op een titel die een nieuw begin markeerde voor IO.

1. Hitman: Blood Money (2006)

Bloedgeld is voor contracten wat Hitman 2 (2018) is voor Hitman (2016). Het was een nieuwe en verbeterde versie, een perfect uitgebalanceerd verhaal met de unieke sandbox-gameplay waar fans dol op waren. Maar tegelijkertijd introduceerde het ook nieuwe ontwerpmechanica om de serie naar een nieuw gebied te duwen.

Spelers krijgen ongelofelijk veel keuzevrijheid bij het uitschakelen van doelen en levels zijn ingewikkeld ontworpen met meer verkenning en variatie. Blood Money houdt nog steeds stand met de beste games die we vandaag krijgen.

In feite heeft het misschien wel het meest gedenkwaardige niveau en de moord in de hele franchise. Meer dan dat, het hele verhaal markeert een hoogtepunt voor Hitman. Alles komt samen om een ​​samenhangend verhaal te vertellen, met als hoogtepunt een van de meest memorabele eindes in een game tot nu toe.

Er is gewoon geen beter Hitman-spel dan Blood Money.