Dragon's Dogma is een van die uitschieters voor een bedrijf als Capcom; een moedige zet die ze hebben gemaakt bij het uitbrengen van een ambitieuze originele titel, zonder bestaande franchise of bekende naam om op te steunen. Toch heeft de gok van Capcom zijn vruchten afgeworpen, met een van de allerbeste cultklassiekers van de laatste generatie.
Ondanks dat het behoorlijk wat problemen had, was Dragon's Dogma een perfecte storm van gameplay-mechanica waardoor het opviel.
Combat was Souls-achtig maar veel sneller, waardoor je toegang hebt tot een verscheidenheid aan verschillende personage-builds die allemaal enorm verschillend spelen. De details van het gevecht van de game zorgen ervoor dat het echt uitblinkt, vooral met het vermogen om te klimmen en vijanden te grijpen.
Dragon's Dogma gooit consequent verschillende vijanden naar je toe, waardoor je gedwongen wordt om ieders moveset en tactiek te leren. Je moet slim zijn in het combineren van je vaardigheden en aanvallen, en ook wanneer je je moet terugtrekken en herstellen.
Een extra laag van complexiteit wordt toegevoegd aan het gevecht met het Pawn-systeem, etherische krijgers die je kunt oproepen om je te helpen in de strijd.
Je bouwt een feest van jezelf en drie andere pionnen, waarbij de pionnen dezelfde klassen kunnen vervullen als jij. Hiermee kun je een uniek feest bouwen uit alle verschillende klassen, waarbij je dingen strategiseert voor je specifieke speelstijl.
Bovendien heeft elke pion zijn eigen persoonlijkheid en leren ze zelfs terwijl je door het spel vordert, bedreven raken in het uitschakelen van bepaalde vijanden of informatie leren voor een specifieke zoektocht die je zal helpen.
Sinds Dragon's Dogma in 2012 uitkwam, hebben we zeker games gezien die vergelijkbare elementen bevatten, maar niets combineerde ze zoals de vorige. Ze zijn erin geslaagd een fenomenaal vechtsysteem op te bouwen, dat in een wereld die bol staat van sfeer te verpakken, en het allemaal af te ronden met interessante multiplayer-interactiviteit waarmee je pionnen kunt lenen die door andere spelers zijn gemaakt.
Een jaar later kregen we de bijgewerkte versie Dragon's Dogma: Dark Arisen en in 2015 de actie-MMO Dragon's Dogma Online.
Helaas heeft de laatste nog nooit een release in het Westen gezien, wat betekent dat we tevreden moesten blijven met slechts één Dragon's Dogma-game (en een update) die opnieuw werd uitgebracht op meerdere platforms. Daarom heb ik de game op Xbox 360, PS4 en nu Nintendo Switch gespeeld.
Het wordt hoog tijd dat we een vervolg krijgen op Dragon's Dogma, iets waar de regisseur van het spel, Hideaki Itsuno, interesse in heeft getoond. Capcom gaf hem zelfs het startsein om Dragon's Dogma 2 te maken, maar hij koos ervoor om een nieuw item te maken in zijn andere geliefde franchise eerst, Devil May Cry 5.
Bovendien is de serie groen verlicht voor een geanimeerde Netflix-serie, in dezelfde geest als Castlevania, wat aantoont dat Capcom nog steeds veel om het IP geeft. Klinkt als het perfecte ding om aan een nieuw spel te koppelen, toch?
Stel je voor wat Itsuno en Capcom zouden kunnen doen met Dragon's Dogma 2 met behulp van moderne consoles en technologie. Monster Hunter World kan zelfs een goede indicatie zijn van wat mogelijk is.
Een divers ecosysteem van verschillende beesten en monsters die zowel met elkaar als met de speler communiceren. Epische baasgevechten op een schaal die nog groter is dan de eerste game. Nauwere gevechten die nauwkeuriger aanvoelen en je nog meer opties bieden voor verschillende speelstijlen, zoals alle verschillende wapens van Monster Hunter World.
Capcom's hot streak is iets dat een paar jaar geleden onmogelijk leek, en het aantal fenomenale titels dat ze hebben uitgebracht wordt steeds groter; Monster Hunter World, Resident Evil VII, Resident Evil 2, Devil May Cry 5, Mega Man 11 en meer.
Het is duidelijk dat het bedrijf wil blijven herdefiniëren wat elk van hun series betekent, en het recente succes geeft hen meer dan ooit reden om dat idee te verdubbelen. Open wereldgames blijven lijden onder het ontwerp van de afstandsbediening, ondanks een paar enorm verschillende successen zoals The Witcher 3 en Breath of the Wild.
Zelfs zeven jaar later merk ik dat ik me verwonder over hoe Dragon's Dogma aanvoelt als een verademing voor RPG's in de open wereld. Het is geweldig dat we de mogelijkheid hebben gekregen om het spel opnieuw te spelen, maar hopelijk zit er nog steeds een vervolg in de kaarten.
Als Capcom hun vaart erin wil houden, moeten ze zoveel mogelijk vuurkracht meenemen, met tal van epische nieuwe ervaringen. Je kunt niet epischer worden dan op de rug van een gigantische Griffon of Draak te klauteren en vast te houden voor een dierbaar leven terwijl het door de lucht zweeft, en je bondgenoten kijken hulpeloos van onderaf toe.
