Enge games zijn het geschenk dat blijft geven. Ze zijn meer dan alleen hun aangeboren vermogen om je de stuipen op het lijf te jagen, het is hoe sommige ontwikkelaars de tijd nemen om ongelooflijke kennis in de donkere uitgestrektheid van deze nachtmerries te weven. Emily Wants to Play is zo'n spel.
De verschrikkingen die wachten op degenen die bereid zijn ze op te zoeken, zijn niet voor bangeriken. Wat onder de sluier van mysterie ligt, is donker en gevaarlijk. Maar als je een duik wilt nemen in het demente achtergrondverhaal dat Emily Wants to Play zo speciaal maakt, lees dan verder als je durft.
SPOILERS VOORUIT! ZOALS ENGE ENGE ENGE # & *!, JE BENT GEWAARSCHUWD!
De opzet
Voordat we ons verdiepen in de overlevering, laten we uitleggen wat Emily Wants to Play is. Deze game is een van die horrorsoorten die je dwingt te overleven zonder echte verdediging. Denk aan Five Nights at Freddy's, alleen deze keer heb je vrij verkeer.
Je bent een pizzabezorger en bij je laatste stop vind je een leeg huis. Het is niet leeg of zo, maar er zijn wel poppen die verspreid liggen. Er is ook Emily, het verwrongen gezicht van een klein meisje dat niets liever wil dan een spelletje met je spelen om middernacht.
Jouw taak is om het verhaal te ontdekken door brieven, tekeningen en audio-opnames te vinden terwijl je tot de ochtend overleeft. Naarmate elk uur verstrijkt, wordt een van de poppen actief en moet je de patronen leren om dit te voorkomen. Ze hebben een sterke band met het huis, een die leidt tot de dood van iedereen die binnenkomt.
Het huis
Het huis in Emily Wants to Play krijgt niet echt een achtergrondverhaal tijdens het spelen. Een ding dat je wel leert, is dat het die drie mysterieuze poppen herbergt die Emily's speelkameraadjes worden. Ze zijn griezelig en gebruiken elke kamer en elk toegangspunt in hun voordeel.
Wat het huis ook was vóór de gebeurtenissen die aan uw aankomst voorafgingen, het is nu een soort graf. Een die de lichamen en zielen verzamelt van degenen die de muren betreden. Dit lijkt het meest zeker het geval te zijn als je een kijkje neemt in het kunstwerk dat door het hele huis verspreid is en een van de laatste opnames in de kelder. De opname zegt in de drie demonische stemmen van de poppen:
'Ga nooit weg. We willen gewoon spelen. Wij zijn een."
De poppen willen plezier hebben in huis, ze gaan gewoon naar dodelijke maatregelen in elk van hun spellen.
Emily's ouders
Emily's ouders gaan door de hel tot het punt van hun ondergang. Nadat ze naar het huis is verhuisd, verandert Emily. Aanvankelijk dachten haar ouders dat ze misschien van streek was omdat het een nieuw huis in een nieuwe stad was. Kinderen hebben de neiging gehecht te raken aan waar ze zich prettig bij voelen, dus het was niet al te ongewoon. Maar toen veranderden de zaken voor het gewelddadige en ronduit enge.
De moeder (de enige ouderlijke stem die in de game werd gehoord) liet opnames achter en vertelde over haar ervaringen met Emily en het huis. Ze leed aan een depressie, dus stelde haar psychiater voor dat ze opnames van zichzelf zou maken om ermee om te gaan.
Nadat ze de poppen in de kelder had gevonden en ze aan Emily had gegeven, begon ze met ze te praten. Ze begon gewelddadig te worden op school en thuis, en begon zelfs naar haar ouders te kijken terwijl ze sliepen. Hierdoor waren ze natuurlijk gekrenkt, dus besloten de ouders haar op te sluiten in de kelder waar ze anderen geen kwaad zou kunnen doen.
Op een dag vond de moeder Emily dood. Ze had geen blauwe plekken, eigenlijk helemaal geen aftekeningen, maar ze was weg. Maar nu begonnen de poppen door het huis te bewegen. De ergste nachtmerrie van de ouders kwam uit toen de poppen kwamen om ze op te eisen.
Bij één opname lijkt het alsof de ouders daadwerkelijk zijn vertrokken. De moeder laat het volgende bericht achter:
'Emily is weg en de poppen blijven overal in huis verschijnen. Ik weet niet of ik het me alleen voorstel of dat dit echt gebeurt. Hoe dan ook, we moeten deze plek verlaten. '
Maar de laatste opname in het spel trakteert je op de geluiden van de poppen terwijl ze een angstaanjagende boodschap uiten. Ze willen dat niemand weggaat ... ooit. En het feit dat ze die opname hebben verlaten, laat zien dat ze de moeder hebben gepakt. Een andere aanwijzing dat ze nooit zijn ontsnapt, is het feit dat alles is ingepakt, maar dat alles nog steeds in huis is. De ouders waren van plan om daar weg te komen, maar ze hebben het niet gered.
Als je het spel verslaat, kom je erachter dat de politie de lichamen van de ouders de maand ervoor had gevonden, maar er worden geen details gegeven. Niets wordt ooit genoemd over het arme lichaam van Emily.
Emily
Emily is de titulaire antagonist die gewoon een spelletje wil spelen. Ze is ronduit angstaanjagend. Dit komt vooral doordat, in tegenstelling tot de drie poppen, dit een dood meisje is dat je met moorddadige bedoelingen naar je toe sleept (er is gewoon iets heel angstaanjagends aan geesten van kinderen). De vraag blijft echter, waarom spookt ze in dit huis samen met haar poppenvrienden?
Wanneer de familie voor het eerst naar dit nieuwe huis verhuist, is ze van streek, zoals de meeste kinderen wanneer dit gebeurt, maar ze is nog steeds normaal. Ze heeft geen vrienden en is constant verdrietig tot ze de drie poppen in de kelder krijgt. Ze heeft nu vrienden, iedereen is blij. Dat wil zeggen, totdat ze met ze begint te praten. Haar moeder merkt dat ze tegen hen fluistert op een manier die laat zien dat ze misschien terug praten:
'Er stond een doos met drie heel vreemde poppen in de kelder. Emily praat met ze alsof ze haar kunnen horen. Misschien is het een goed teken; het is het eerste positieve in lange tijd. '
Dan begint het geweld. Emily begint andere kinderen op school pijn te doen, zo erg dat ze uiteindelijk wordt uitgesloten. Dit gebeurde eerder, op twee andere scholen, en het wordt alleen maar erger. Haar ouders kopen een puppy voor haar om haar op te vrolijken, om haar weer normaal te maken. Hoewel Emily Wants to Play het nooit ronduit zegt, wordt er geconcludeerd dat Emily de hond heeft vermoord in een van haar gewelddadige afleveringen. Vanaf daar gaat het bergafwaarts terwijl de ouders doodsbang worden voor hun eigen kind en haar in de kelder beginnen op te sluiten.
Dit is wanneer dingen interessant worden, je zou denken dat ze onmiddellijk zou gaan rondspoken om wraak te nemen samen met haar poppenvrienden. Maar de moeder maakt duidelijk dat ze alleen de poppen ziet bewegen. De kans is groot dat het de poppen zijn die Emily hebben vermoord en vervolgens naar haar ouders zijn verhuisd, maar Emily keert terug na de dood van de ouders. Misschien komt het door het plezier dat ze ziet dat de anderen hebben.
De aanwijzing hiervoor is dat wanneer je naar de laptop in de keuken kijkt wanneer je aankomt, je zult zien dat het haar account is dat is ingelogd op de Checker's Pizza-site. Ze bestelt een pizza om iemand mee naar huis te nemen en op het whiteboard bij de koelkast staat dat ze vanaf middernacht een spelletje wil spelen. Ze is onderdeel geworden van de cyclus.
De poppen
De poppen zijn gemakkelijk het meest mysterieuze element van Emily Wants to Play. Alles kan worden verklaard, behalve deze drie mysterieuze wezens: Mr. Tatters (de clown), Kiki (het porseleinen meisje) en Chester (de klassieke pop). Ze kunnen praten, ze kunnen bewegen en ze kunnen zeker doden, maar er is geen manier om te vertellen hoe of waarom.
Wat we wel weten over de poppen is dat ze elk een ander spel hebben dat ze graag spelen. Kiki speelt graag met licht, Chester speelt graag tag en meneer Tatters speelt een versie van Red Light / Green Light. Alle gangbare kinderspellen. Het feit dat ze allemaal het gevoel 'laat me niet met rust' delen, kunnen erop duiden dat ze allemaal op een gegeven moment kinderen zijn geweest. Zelfs als Emily erbij komt, introduceert ze een gloednieuw spel (verstoppertje) om het patroon bij te houden, maar om de een of andere reden verschijnt ze als een spook.
De poppen zijn zeker ergens bezeten, maar het is niet bekend wat. Het is interessant dat ze zich aan hun regels houden. Als het je lukt om te overleven tot 6 uur 's ochtends, laten ze je vrij zonder strijd. Je kunt gewoon weglopen. Het is bijna alsof het echt kinderen zijn die gewoon willen spelen. Misschien zijn de poppen op verschillende tijdstippen binnengebracht en bezeten door de geesten van kinderen die zijn ingetrokken, waardoor je je afvraagt waarom dit huis dit veroorzaakt?
Aan het einde van de game hoor je een nieuwsbericht over de gebeurtenissen in de game terwijl er een rondleiding door het huis aan de gang is. Alles is precies zoals je het achterliet, pas helemaal aan het einde als de camera draait, staat daar een doos met de drie poppen en wordt de camera plotseling zwart met een hard geluid.
Het spel is duister en angstaanjagend, maar de cyclus gaat door. Zorg ervoor dat als je merkt dat je op een dag na 23.00 uur pizza bezorgt, een mens de deur opendoet.
