Layers of Fear 2 heeft misschien een geweldig verhaal, maar het is onsamenhangend. Je zult stukjes en beetjes vinden die het verhaal in de game uitwerken, maar je kunt ze missen als je niet oppast. Bovendien draait het spel helemaal om waanzin, dus valt het ten prooi aan de onbetrouwbare vertellerstrope, en delen van het verhaal worden verteld door symboliek die niet gemakkelijk samen te vatten is.
Bepaalde delen van het verhaal van Layers of Fear 2 zijn aan interpretatie toe, maar de game als geheel verdient het om ervaren te worden, vooral omdat de drie eindes de context en betekenis achter in-game-evenementen veranderen. Maar als je je verloren voelt of gewoon een verhaalsamenvatting wilt lezen, zou dit artikel moeten helpen. Maar let op: deze sommatie bevat veel spoilers.
Layers of Fear 2 Story Samenvatting
Hoofdstuk 0: Proloog
Technisch gezien bevat Layers of Fear 2 geen Chapter 0: Prologue; Ik noem de openingsminuten van de game gewoon de proloog omwille van de eenvoud.
Het spel begint, verwarrend genoeg, aan het einde. De hoofdrolspeler, een Hollywood-acteur die aan boord van een oceaanstomer ging in opdracht van een raadselachtige regisseur, begint het spel, volledig gedesoriënteerd door de gangen van de boot. De plaats valt uit elkaar omdat water uit het plafond stroomt en de lichten niet goed werken.
Uiteindelijk komt de hoofdrolspeler een vrouw tegen die het hoofd van een jongen aftrekt als rattenjager in de verte (net als het originele spel zijn ratten een terugkerend thema in Layers of Fear 2). Licht straalt uit waar zijn nek zou moeten zijn, en de vrouw grinnikt: 'Je had het bijna.' Einde scène.
Hoofdstuk 1: The Unmooring
Voordat hoofdstuk 1 goed begint, wordt de hoofdpersoon wakker in zijn kamer, opgewonden door de regisseur die hem zegt 'wakker te blijven'. De hoofdrolspeler kan zijn verzamelobjecten bekijken, een bord bekijken en elk hoofdstuk beginnen door een filmrol te spelen.
Hoofdstuk 1 begint pas echt als de hoofdpersoon zijn kamer verlaat en de gangen van de oceaanstomer verkent. Alles ziet er normaal uit, maar hij ontdekt al snel hints die problemen net onder de oppervlakte op de loer liggen. Blijkbaar heeft de bemanning problemen met verstekelingen en is er niemand in de buurt.
Naarmate het hoofdstuk vordert, vindt de hoofdpersoon items die verband houden met zijn roemruchte verleden, zoals krantenknipsels die zijn veelgeprezen rollen vermelden. Hij ontdekt ook dat de regisseur die hem heeft gevraagd een beetje een shut-in is en al zijn acteurs dwingt tot rigoureuze tests en beproevingen.
Sommige kamers beginnen zich te herhalen en de hoofdpersoon vindt uiteindelijk de persoonlijke bezittingen van twee kinderen, Lily en James, die door het schip dwalen en doen alsof ze piraten zijn. Uiteindelijk begint de waanzin in te duiken als mannequins op willekeurige plaatsen opduiken, de wereld zwart en wit wordt en de gangen enkele van de films uit het verleden van de hoofdpersoon imiteren.
Bovendien krijgt hij de minste hints dat Lily en James verstekelingen zijn.
Tegen het einde van het hoofdstuk vertelt de lichaamloze stem van de regisseur de hoofdpersoon dat hij op een van de twee mannequins moet schieten.
Deze beslissing heeft invloed op het einde, dus spelers moeten zorgvuldig kiezen. Ongeacht welke mannequin de protagonist fotografeert, er verschijnen meer enge beelden en de protagonist ontmoet een jongen die door de scheepshallen dwaalt en die cryptisch een vrouw noemt die 'het niet leuk vindt als je met iemand anders dan zij speelt' voordat ze uit het zicht glijdt.
Vlak voor het einde van het hoofdstuk staat de hoofdrolspeler voor een nieuwe dreiging: een achtervolging waarin hij moet vluchten voor een misvormd monster. De hoofdpersoon ontsnapt uiteindelijk, pakt een filmrolbus en keert veilig en wel terug naar zijn kamer.
Hoofdstuk 2: The Hunt
Nadat de hoofdpersoon terug in zijn kamer is, merkt hij dat het is veranderd. De kamer is iets slordiger en buiten woedt een storm. Ongestoord speelt hij uiteindelijk de film die hij heeft gevonden, verlaat zijn kamer en begint aan het volgende hoofdstuk.
In The Hunt faalt de geestelijke gezondheid van de hoofdpersoon nog meer. Kamers herhalen zichzelf vaker; etalagepoppen komen vaker voor; en lelijke, cyclopische schilderijen duiken overal op. Wat nog belangrijker is, de hoofdpersoon vindt items die onthullen dat zijn sterrendom is vervaagd. Ondanks zijn successen herinneren of herkennen mensen hem niet meer.
Opnieuw verdwijnt de kleur uit de wereld terwijl de hoofdrolspeler de ingewanden van het schip verkent, puzzels oplost en getuige is van vreemde gebeurtenissen. Hij staat echter niet alleen in zijn lijden. Ook al zijn Lily en James duidelijk verstekelingen, de bemanning van het schip kan ze niet vangen, wat resulteert in strafpunten voor "plichtsverzuim" die hun tol eisen van het moreel.
Het rantsoeneren van voedsel lijkt ook niemand een dienst te bewijzen. Het moreel van de bemanning verslechtert en Lily en James beginnen te verhongeren.
De hallucinaties van de hoofdpersoon verergeren geleidelijk naarmate hij voedsel ziet verdwijnen. Hij vindt ook een diepe stenen put en andere items die niet op een schip kunnen bestaan, en op een gegeven moment verandert de wereld vanuit Metropolis in de Moloch-scene.
Na het oplossen van meer puzzels, monstert de lichaamloze stem van de regisseur over gestolen vlammen die snel uitbranden, een terugkerend thema in Layers of Fear 2, en de wereld begint uit elkaar te vallen.
Deuropeningen verschijnen en verdwijnen tussen schaduwen; piratengoud verandert in bergen van vissen, en de regisseur komt weer binnen om de hoofdrolspeler een andere keuze te laten maken: neem eten van een hond of laat het achter voor haar en haar puppy's. Nogmaals, deze keuze heeft invloed op het einde.
Uiteindelijk ontdekt de hoofdpersoon een ondergrondse stad die in vlammen opgaat. Nadat hij door het vuur is gerend en weg is van een ander monster, vindt de hoofdrolspeler de tweede filmrol en keert terug naar zijn kamer.
Hoofdstuk 3: Bloody Roots
Er is duidelijk iets mis zodra de hoofdpersoon weer zijn kamer binnenstapt. Messen worden met geweld in de muren gestoken en nadat hij een filmrol in een projector heeft gespeeld, is het pijnlijk duidelijk dat de realiteit vakantie heeft genomen en niet van plan is terug te komen.
Nadat de film is afgelopen, bevindt de hoofdrolspeler zich opgesloten in zijn kamer, maar ontdekt uiteindelijk een gat in de vloer dat naar een kleine houten gang leidt. Deze gang mondt uit in een groot houten huis dat niets anders is dan verkeerde hoeken en is gebouwd voor reuzen.
Terwijl de hoofdpersoon het huis verkent, vindt hij voorwerpen en brieven die van James en Lilly zijn en vertelt hij een verhaal over misbruik door de handen van hun vader. Hij diende in het Britse leger tijdens de Eerste Wereldoorlog, leidde een bioscoop uit zijn huis, verloor veel geld aan gokken en versloeg James.
De hoofdpersoon vindt uiteindelijk een hanger en ontdekt dat deze toebehoorde aan de moeder van Lily en James. Het is "alles wat ze van haar over hebben", wat de vraag oproept wat er is gebeurd. Volgens stukjes papier die de hoofdrolspeler in het hele huis vindt, stierf ze tijdens de geboorte van James, en daarom haat hun vader hem.
De hoofdrolspeler komt uiteindelijk de kinderkamer binnen, die lijkt op het hol van een piraat, en moet een andere beslissing nemen die van invloed is op het einde. De hoofdrolspeler hallucineert dat hij op een echt piratenschip zit en Lily ofwel van een plank kan dwingen of muitende piratenpoppen kan neerschieten, terwijl de regisseur en Lily hem in tegengestelde richting prikken.
Lily blijft echter achter nadat de hallucinatie is beëindigd en de waarheid dringt door tot de speler: de hoofdpersoon is een volwassen James. Maar als James als volwassene aan boord van de oceaanstomer ging, hoe kunnen hij en zijn zus als kinderen dan ook op hetzelfde schip opbergen?
Omdat de volwassen oceaanstomer die James aan boord ging niets meer is dan een reeks vervormde herinneringen, die de vraag oproept over de identiteit van de regisseur.
Tijdens een andere hallucinatie met een nepraket en wat A Trip to the Moon-achtige beelden, verschijnt het cyclopische gezicht dat James door schilderijen achtervolgde.
Snel vooruit naar een haaglabyrint waar James een glazen oog ontdekt, en het gezicht wordt onthuld om James 'vader te vertegenwoordigen, die een oog verloor in de oorlog en eruitzag als een letterlijke cycloop voor de beïnvloedbare jonge James. De volwassen James moet dan wegrennen van een gigantische skelet-cycloop die laserstralen uit zijn oogkas schiet, wat Layers of Fear 2 het dichtst benadert voor een eindbaasgevecht.
Na te zijn ontsnapt aan de Cycloop, vindt James zijn echte vader, een afgeleefde man in een rolstoel die constant pijn heeft. James kan niets doen om zijn vader te helpen, dus rent hij weg. Maar is het de volwassen James die wegrent van een herinnering of het kind dat James met Lily wegrent op een oceaanstomer?
Hoe dan ook, de volwassen James vindt de volgende filmrol en ontsnapt uit het spook van zijn huis terug naar zijn kamer op de 'oceaanstomer'.
Hoofdstuk 4: Adem
Als James zijn kamer binnenkomt, merkt hij dat planten uit het niets groeien. Bovendien is het schilderij in zijn kamer vervangen door een afbeelding van een schedel met drie ogen en twee monden, en is het boegbeeld op de muur veranderd van een gestileerde vissenkop in een houten, kronkelende rat.
Nadat James een nieuwe film heeft gespeeld en zijn kamer heeft verlaten, bevindt hij zich in de scheepskeuken. De gangen zwaaien terwijl hij dit nieuwe gebied verkent, en gangen draaien en kromtrekken voor zijn ogen. James rent uiteindelijk weg van een ander slingerend wezen, maar hij kan het in een kist opsluiten als hij snel genoeg is.
James brengt dan een aanzienlijke hoeveelheid tijd door met het dwalen van meer onzinnige gangen voordat de regisseur opnieuw binnenkomt en zegt: 'Er zijn bepaalde dingen die niet mogen.' En zelfs Lily's stem breekt door en onthult dat ook zij op zijn minst enige haat jegens James voelt.
James blijft zalen vol mannequins en grijpende handen verkennen, en hij hoort Lily praten over 'voor altijd zijn', wat dat ook betekent. En James staat al snel voor een laatste, symbolische keuze: hij kan ofwel vechten tegen een stortvloed van water en een brandende kamer binnenlopen of het water hem weg laten vegen in wachtende tentakels.
Daarna lijkt alles normaal, maar dan ontdekt James een stuk stof en herinnert zich dat Lily hem een tijdje heeft verlaten tijdens hun verstekelingcruise. De gebeurtenis brak hem mentaal en liet hem ratten praten. Uiteindelijk begon hij te praten met en rekruteerde een leger van ratten, maar het is onduidelijk of dat een kinderwaan was of een echte bovennatuurlijke gebeurtenis.
Na door een ware zee van monsters te hebben gezworven en geholpen door een team van ratten, vindt James de laatste filmrol en ontmoet hij de jongen van eerder, duidelijk James 'jongere zelf. Deze jonge James wordt echter omringd door een leger van ratten en rouwt om Lily, wiens hoofd in een kartonnen doos zit. De symboliek is duidelijk: Lily beloofde dat ze voor altijd bij James zou zijn, maar ze stierf.
Achtervolgd door Lily's gezang keert de volwassen James voor de laatste keer terug naar zijn kamer.
Hoofdstuk 5: Forever
James wordt wakker in zijn kamer, nu verteerd door de oceaan. Nadat hij de laatste filmrol heeft gespeeld en de kamer heeft verlaten, realiseert James zich dat het hele schip onder water is, wat impliceert dat de boot die hij aan boord ging, naar de bodem van de oceaan zonk.
Terwijl James door de verzonken hallen dwaalt, beweert de regisseur dat ze een weerspiegeling zijn van James 'besluiteloosheid, hoewel het moeilijk is om te bepalen of hij impliceert dat James rechtstreeks verantwoordelijk is voor het wrak van de boot of dat hij zichzelf de schuld geeft van iets dat hij niet onder controle had.
Ondertussen verklaart Lily's lichaamloze stem dat, hoewel James haar probeerde terug te brengen, er iets anders terugkeerde. Nogmaals, het is onduidelijk of ze bedoelt dat James probeerde de herinnering aan Lily levend te houden in zijn geest, maar haar niet correct herinnerde of dat er iets donkerder en letterlijker gebeurde.
Dit laatste hoofdstuk is bijna uitsluitend ter interpretatie en de regisseur heeft een iets actievere rol. Hij dwingt James om een gebroken mannequin te confronteren (en te vernietigen) die 'niet te repareren' is. Nog cryptischer, de regisseur suggereert dat dit niet de eerste keer is dat hij met James te maken krijgt.
Uiteindelijk ontmoet James de kapotte mannequin nog een laatste keer en komt hij terecht in een scène die alle keuzes vertelt die hij tijdens het spel heeft gemaakt. James had met de stroom mee kunnen gaan of zijn eigen pad gesmeed, met een sterke wil of gemakkelijk gemanipuleerd.
De grootste afhaalmaaltijd van deze scène is echter het einde. Lily en James probeerden samen aan het zinkende schip te ontsnappen, maar het puin sneed Lily op het laatste moment af en James keek hulpeloos toe terwijl Lily een explosie in haar gezicht kreeg en haar onmiddellijk doodde.
De herinnering aan de ontploffing slaat ook de volwassen James omver en hij wordt aan het begin van het spel wakker, omringd door dezelfde afbrokkelende en overstromende muren van het openingsgebied. Hij waagt zich in dezelfde zalen, opent dezelfde deuren en vindt uiteindelijk een van de drie eindes die de betekenis van de evenementen van Layers of Fear 2 volledig veranderen.
Layers of Fear 2's Endings Explained
Einde 1: Vlam
Als James altijd gehoorzaamde aan de regisseur, opent hij een deur en vindt hij een jongen die een kleine, klonterige kleifiguur eet die opdook in hoofdstuk 3. De jongen en James houden een gepassioneerde toespraak over opgroeien en het accepteren van iemands verleden, en ze krijgen een reputatie ovatie.
Daarna snijdt het einde naar James in zijn kleedkamer terwijl hij zijn gezicht en alle filmposters van zijn belangrijkste rollen onderzoekt. James ziet er echter uit alsof hij zichzelf niet herkent, alsof hij een holle schelp is die elke identiteit kan aannemen, maar geen eigen identiteit heeft.
Vlam houdt in dat James verwant is aan een stuk klei of paspop. Hij wordt gevormd door en doet wat de regisseur hem opdraagt - die waarschijnlijk een echt persoon was en James wilde vormen voor een specifieke rol. Ook al is James in het reine gekomen met zijn verleden, zijn enige doel in het leven is iemand anders te zijn.
Einde 2: voor altijd
Als James altijd ongehoorzaam was aan de regisseur, opent hij een deur en ontdekt hij dat dezelfde jongen dezelfde kleifiguur neerschiet. Hoewel de toespraak deze keer over zelfmoord gaat, spreekt James niet. In plaats daarvan gebeurt alles vanuit het perspectief van een vrouw. De jongen schiet zichzelf uiteindelijk in het hoofd met een neppistool en ze krijgen een staande ovatie.
Net als bij Flame snijdt dit einde naar de kleedkamer terwijl de vrouw haar gezicht onderzoekt en naar de posters van haar eerdere rollen kijkt.
Forever impliceert dat deze vrouw een methode-acteur is en nieuwe identiteiten smeedt die bij haar rollen passen, vandaar de dubbele identiteitssymboliek. Ze kruipt in de huid van haar personages en herbeleeft hun fictieve geschiedenis in haar hoofd.
De dood van haar moeder, haar beledigende vader, James 'overleving en haar dood, het zijn allemaal valse herinneringen die haar hebben gebruikt om haar karakter te krijgen, en de regisseur was niets anders dan haar Jiminy Cricket. James en Lily hebben nooit bestaan en alles wat er op de oceaanstomer in Layers of Fear 2 gebeurde, was een fictief werk.
Einde 3: vormloos
Als James de regisseur maar af en toe gehoorzaamde en soms ongehoorzaam was, opent hij de deur en komt hij in een ondergrondse catacombe vol met houten vaten en kaarsen. Een mysterieuze vrouw komt binnen en bestraft James, en beweert dat dit niet de eerste keer is dat hij de kamer binnenkomt en dat hij steeds weer dezelfde fouten maakt.
Terwijl de vrouw belooft dat James uiteindelijk kan ontvangen wat hij wil, beweert ze dat hij het nog niet heeft verdiend en duwt hem terug door tijd en ruimte naar hoofdstuk 1.
In tegenstelling tot de andere twee eindes, impliceert Formless dat alles waar James getuige van was echt was. Ook al is Formless in wezen het slechte einde, aangezien de vrouw vanaf het begin van Layers of Fear 2 pas in dit einde terugkomt, kan Formless ook het canon-einde zijn.
Wat de regisseur betreft, Formless zou kunnen suggereren dat hij een echte bovennatuurlijke agent is, mogelijk werkzaam voor de mysterieuze vrouw. Zoals met de meeste Layers of Fear 2, staat het allemaal open voor interpretatie.
Dat is de basisplot en eindesamenvatting voor Layers of Fear 2 . Voor meer handige tips en gidsen, blijf bij Twinfinite.
